ładunku elektrycznego
Encyklopedia PWN
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
ładunek magnetyczny, masa magnetyczna,
umowna wielkość fizyczna wprowadzona w elektrodynamice analogicznie do pojęcia ładunku elektrycznego;
jedna z podstawowych wielkości charakteryzujących elektryczne właściwości przewodnika;
wielkość wektorowa charakteryzująca, łącznie z innymi multipolowymi momentami elektr. i magnet., rozkład ładunku elektrycznego;
w najprostszym przypadku układ 2 jednakowych co do wartości, lecz przeciwnego znaku ładunków elektrycznych (+q i –q) znajdujących się w małej odległości l od siebie;
